RECENZJA KSIĄŻKI MARII HANNY NIŻANKOWSKIEJ „MOJE ŻYCIE I PRACA”.
Autorka książki jest lekarzem, specjalistą okulistą, profesorem, wieloletnim pracownikiem naukowym Uniwersytetu Medycznego, w którym także przez 12 lat pełniła funkcję kierownika Katedry i Kliniki Okulistyki. Poza pracą naukową i dydaktyczną angażowała się także w prace organizacyjne uczelni pełniąc w latach 1990-1993 funkcje pierwszego prorektorem – prorektora ds. nauki. Jest pomysłodawczynią i założycielką Towarzystwa Jaskrowego pod auspicjami którego odbyło się wiele międzynarodowych sympozjów, konferencji, kursów i szkoleń.
Publikacje naukowe prof. H. Niżankowskiej w postaci artykułów i podręczników cieszą się dużym uznaniem studentów, lekarzy specjalizujących się w okulistyce jak i doświadczonych okulistów.
Autorka kilka lat spędziła na algierskim Uniwersytecie w Oranie jako visiting professor. Sądzę, że ten krótki, ale jakże bogaty życiorys jest gwarancją ciekawej książki autobiograficznej.
Napisana interesującym językiem książka zaczyna się na kresach wschodnich, gdzie autorka przyszła na świat. W dalszej części opisuje okropności wojny, przyjazd do Legnicy, gdzie rodzice podjęli pracę jako nauczyciele, edukację w miejscowym liceum i wreszcie studia we Wrocławiu.
Doskonała pamięć Autorki, przytaczanie wielu szczegółów przenosi czytelnika w lata jakże inne od tych dzisiejszych. Wspomnienia z okresu studiów mogą wzruszać, szczególnie nas absolwentów tej samej uczelni. Bardzo ciekawe opisy dotyczą początków pracy zawodowej, zdobywania kolejnych stopni i tytułów naukowych. Autorka nie pomija także życia osobistego, rodzinnego obfitującego w liczne podróże po Europie tak charakterystycznych pierwszych lat po „okrągłym stole”.
Publikacja zawiera także dokumenty, gratulacje i listy pacjentów co sprawia, że staje się także swoistym dokumentem.
Na uwagę zasługuje bardzo bogata ikonografia książki. Dokumentowane w ten sposób zdarzenia i fakty staja się dla czytelnika jeszcze łatwiejsze w odbiorze. Zainteresowania historyczne prof. H. Niżankowskiej zaowocowały organizacją obchodów 190 lat działalności wrocławskiej okulitsyki uniwersyteckiej, które miały miejsce w roku 2002. Wtedy także z inicjatywy pani profesor powstała galeria okulistów, która upamiętniła te wybitne postaci i ich wkład w rozwój nowoczesnej okulistyki. Pani profesor jest członkinią Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Historii Nauk Medycznych.
Z przyjemnością i zainteresowaniem przeczytałem książkę. Szczerze rekomenduję ją lekarzom, historykom medycyny, a także wszystkim osobom ceniącym literaturę faktu. Jestem pewny, że wydana z dużą starannością przez wydawnictwo Edra pozycja zaspokoi oczekiwania nawet najbardziej wymagających czytelników. Polecam.
Krzysztof Wronecki