Tadeusz Bross urodził się 24 marca 1930 roku w Żninie. Ojciec był notariuszem i zginął w Katyniu. Rodzina wysiedlona została na początku wojny przez Niemców do Generalnego Gubernatorstwa i przebywała w Warszawie, Krośnie i Iwoniczu. Po powrocie z tułaczki zdaje maturę w Żninie w Liceum im. Braci Śniadeckich, którzy pochodzili ze Żnina. Po maturze rozpoczyna studia w Akademii Medycznej we Wrocławiu, do którego ściąga go stryj, prof. Wiktor Bross. Studia kończy w roku 1955. Był to tzw.”Szósty Rocznik” w powojennych dziejach Wydziału Lekarskiego, a pierwszy w historii nowo powołanej w roku 1950 Akademii Medycznej. Wyszło z tego rocznika wielu samodzielnych pracowników nauki i do dzisiaj spotkania tego rocznika, których prof. Bross wspólnie z dr Kosem organizują, cieszą się niesłabnącą frekwencją.
Po ukończeniu studiów w latach 1955-58 pracował z nakazu pracy w Szpitalu Powiatowym w rodzinnym Żninie, gdzie rozpoczyna specjalizację z chirurgii. Odbywa też służbę wojskową w 2 WSO w Toruniu. W roku 1958 wraca do Wrocławia, gdzie ściąga go bardzo słynny i wpływowy już wtedy prof. Wiktor Bross. W jego Klinice spędza 39 lat odchodząc w roku 1997 na emeryturę osiągając wszystkie stopnie kariery naukowej. W roku 1966 broni pracy doktorskiej pt.:” Hemodynamika w przetrwałym i sztucznie wytworzonym przewodzie tętniczym”. 6 lat później uzyskuje habilitację na podstawia pracy „Wpływ krążenia pozaustrojowego na czynność wątroby”. Uzyskuje też specjalizację I i II-go stopnia z chirurgii ogólnej, a następnie z kardiochirurgii. Odbywa kilka razy staże naukowe w Klinice Chirurgii Serca w Monachium kierowanej przez prof.Rudolfa Zenkera, a potem przez Wernera Kwiennera, był też stypendystą DAAD. Po przedwczesnej śmierci prof. Anatola Kustrzyckiego w roku 1987 zostaje powołany na stanowisko kierownika Kliniki Chirurgii Serca, którą to funkcję pełni przez 10 lat. W roku 1990 mianowany został profesorem nadzwyczajnym.
Prof. Bross brał czynny udział we wszystkich pionierskich operacjach sercowych. W roku 1958 był świadkiem pierwszej w Polsce operacji na otwartym sercu. Prof. Wiktor Bross zamknął wtedy ubytek międzyprzedsionkowy u 12-letniego chłopca w hipotermii powierzchniowej. W roku 1961 bierze udział w pierwszej operacji w krążeniu pozaustrojowym ,za co w z zespołem otrzymał nagrodę I stopnia Ministra Zdrowia „ za szczególnie ważne, twórcze , pionierskie osiągnięcia dla rozwoju kardiochirurgii wrocławskiej”. Operacja w krążeniu zbiegła się z lotem w kosmos Jurija Gagarina w dniu 12 kwietnie, który przyćmił nieco osiągnięcia wrocławskiej kardiochirurgii. Prof. Bross wyznaczony został przez stryja do obsługi maszyny płuco-serce, która była darem Polonii Amerykańskiej .Obecnie maszynę płuco serce obsługuje jeden technik perfuzjonista, a wtedy obsługą maszyny zajmowało się na zmianę 4 lekarzy i jeden inżynier, z których wszyscy potem zostali profesorami. Maszynę po każdym zabiegu należało rozłożyć, dokładnie umyć, wysterylizować i ponownie złożyć. Do wypełnienia maszyny krwią przed zabiegiem potrzeba było 5 litrów świeżej krwi. Stacja Krwiodawstwa zbierała rano co najmniej 10 dawców o odpowiednio dobranej grupowo krwi, którą pobierano i świeżą dostarczano do Kliniki. Sama operacja trwała kilka godzin, a niestety w okresie pooperacyjnym zdarzało się niekiedy krwawienie. Jeden z dawców czekał więc w Stacji Krwiodawstwa do późnego popołudnia, a kiedy trzeba było przetaczać krew po południu, kierownik Stacji dr Ziemniak przyjeżdżał wraz z dawcą do Kliniki i bezpośrednio od dawcy przetaczano operowanemu krew. Prof.Bross już w późniejszym okresie był specjalistą „od załatwiania „ krwi, której trzeba było dużo, musiała być świeża i ciągle jej brakowało. Gwarancją sukcesu była sztuka pertraktacji, którą do dzisiaj prof. Bross posiada. Wprowadził on do krążenia pozaustrojowego jednorazowe oxygenatory spieniające typu Rygg- Kyvsgaarda. Przez 20 lat prowadził oddział intensywnego nadzoru pooperacyjnego. W czasie kierowania kliniką uruchomił drugą salę operacyjną, wprowadził klimatyzację na obie sale operacyjne. Spowodowało to zwiększenie liczby wykonywanych operacji o 150% to jest 550 rocznie. W czasach kiedy kierował kliniką do postępowania kardiochirurgicznego wprowadzono rewaskularyzację tętniczą, leczenia wad wieloujściowych, plastykę zastawki mitralnej i plastykę lewej komory, krwistą kardioplegie. Zastosowano też echokardiografię śródoperacyjną wprowadzono zabiegi w normotermii. Postawiło to Wrocław w rzędzie liczących się ośrodków kardiochirurgicznych w Polsce. W swym dorobku posiada ponad 150 prac naukowych, jest współautorem 3 monografii. Prof. Bross jest promotorem 11 prac doktorskich i opiekunem dwóch habilitacji. Obaj jego uczniowie są już kierownikami Uniwersyteckich Klinik Kardiochirurgicznych. Od dwudziestu lat jest członkiem Klubu Kardiochirurgów i laureatem „Złotego Skalpela”. W roku 2004 otrzymał Laur Polskiego Towarzystwa Kardiotorakochirurgów. Działa aktywnie we Wrocławskim Towarzystwie Naukowym, gdzie od lat jest przewodniczącym V Wydziału Nauk Lekarskich. Jest też członkiem honorowym Stowarzyszenia Lekarzy Dolnośląskich i Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Jest odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i medalem „Academia Medica Wratislaviensis”
Prof. Bross jest żonaty, żona jest farmaceutką. Mają trzy córki i sześcioro wnuków. Prof. Bross mieszka we Wrocławiu na ulicy Wiktora Brossa, ale od lat najchętniej spędza czas w Przemiłowie pod Sobótką w swoim wiejskim domku na łonie natury. Lubi górskie spacery, zajmuje się uprawą roślin w przydomowym ogródku. Jest zapalonym pływakiem, pływa w otwartych akwenach od kwietnia do października, potrafi kąpać się jeszcze w grudniu. Bierze czynny udział w imprezach naukowych i życiu towarzyskim. Jest aktywnym uczestnikiem posiedzeń naukowych, gdzie często zabiera głos dzieląc się swoim bogatym doświadczeniem i olbrzymią wiedzą ze współuczestnikami. Jest uroczym gawędziarzem i zawsze ma coś do powiedzenia.