Polskie Towarzystwo Historii Medycyny swymi korzeniami sięga okresu międzywojennego, kiedy w ośrodkach uniwersyteckich Warszawy, Krakowa, Poznania, Lwowa i Wilna działały regionalne towarzystwa przyjaciół historii medycyny.

Po drugiej wojnie światowej wraz z reaktywacją wielu towarzystw naukowych powstało ogólnopolskie towarzystwo historyków medycyny. Zebranie założycielskie odbyło się  w Warszawie 13 kwietnia 1957 roku. Nowe towarzystwo otrzymało nazwę „Polskie Towarzystwo Historii Medycyny”. Przyjęty statut uprawniał do tworzenia oddziałów i kół terenowych.

Oddział Wrocławski swoje posiedzenie inauguracyjne miał w dniu 16 czerwca 1957 roku. Był to wówczas jeden z siedmiu nowopowstałych oddziałów.

Podczas spotkania prof. Zdzisław Wiktor będący członkiem zarządu głównego przedstawił statut , cele i zadania Towarzystwa, 35 osób złożyło wypełnione deklaracje członkowskie. Do końca 1957 roku przybyło jeszcze deklaracji, jednak przez pierwsze kilka lat swojej działalności Oddział liczył 30-35 członków opłacających składki, a od końca 1972 r. 25-30 członków.

Wybrany  na zebraniu inauguracyjnym zarząd Oddziału w składzie : prof. Zdzisław Wiktor – przewodniczący, dr Stanisław Szpilczyński – zastępca przewodniczącego, abs. Med. Halina Wybult – sekretarz i lek. Przemysław Hirowski – skarbnik pozostawał w niezmienionym składzie do 1960 roku, kiedy to do zarządu wszedł mgr Leszek Barg i objął funkcje skarbnika

W lutym 1962 r. prof. Z. Wiktor zrezygnował z funkcji przewodniczącego, a jego obowiązku przejął doc. Szpilczyński. Profesor Zdzisław Wiktor pozostał jednak w zarządzie z funkcją wiceprzewodniczącego.  W listopadzie 1965 roku abs. Med. H. Wybult wyjechała na stałe do Katowic, a stanowisko sekretarza objął dr Leszek Barg. Wakat na stanowisku skarbnika zajął dr Zbigniew Domosławski. Oddział od początku swojego istnienia miał księgową i była nią do 1972 roku sekretarka Biblioteki Akademii Medycznej Apolonia Kondzioła.

W styczniu 1970 roku prof. Z. Wiktor zmarł w wyniku doznanego zawału serca. Dla środowiska wrocławskiego, a szczególnie ośrodka historii medycyny we Wrocławiu była to ciężka i bolesna strata. Miejsce wiceprzewodniczącego w zarządzie Oddziału powierzono prof. Józefowi Leszczyńskiemu, dyrektorowi Instytutu Historii Uniwersytetu Wrocławskiego. Równocześnie nastąpiła zmiana na stanowisku skarbnika: funkcje tę przyjął dr Tadeusz Heimrath, natomiast dr Z. Domosławski i lek. Mikołaj Białowąs zostali powołani do komisji rewizyjnej.

W latach 1957-1972 siedziba zarządu Oddziału mieściła się w Bibliotece Akademii Medycznej przy ul. Rosenbergów 1, gdzie odbywały się zebrania zarządu oraz walne zebrania Oddziału. Dyrektorzy biblioteki – prof. Z Wiktor (od 1958 r.), a potem dr L. Barg – dokładali starań, aby w miarę możliwości zapewnić Oddziałowi najlepsze warunki egzystencji.

Od początku swego istnienia Oddział Wrocławski PTHM prowadził ożywioną działalność organizacyjna i naukową. Na posiedzeniach naukowych, które organizowano bardzo różnie: jako samoistne zebrania Oddziału, wspólnie z Oddziałem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego lub oddziałami innych specjalistycznych towarzystw naukowych, jako seminaria doktoranckie lub jako zebrania popularnonaukowe dla Stowarzyszenia Lekarzy Dolnośląskich, przedstawiano prace historyczno-medyczne, w głównej mierze oryginalne, często oparte na źródłach dotychczas nie wykorzystanych, a także referaty mające na celu popularyzację historii medycyny.

W pierwszym okresie działalności nawiązano współpracę z Oddziałem Wrocławskim PTL. W latach 1957-1961 większość zebrań Oddziału odbywała się wspólnie z zebraniami PTL w Sali wykładowej klinik wewnętrznych AM przy ul. Pasteura 4, na których obok referatów z zakresu medycyny teoretycznej i klinicznej przedstawiano rozprawy historyczne. W latach 1962-1975 zwyczajne zabrania naukowe Oddziału odbywały się głównie w Bibliotece AM. Równolegle jednak począwszy od 1963 roku prof. Z. Wiktor organizował w kierowanej przez siebie Klinice Nefrologicznej przy ul. Traugutta 57 raz lub dwa razy do roku seminaria doktoranckie z historii medycyny. Ta inicjatywa prof. Z. Wiktora była niezwykle cenna.

Po zawieszeniu działalności Katedry i Zakładu Historii medycyny UW w 1949 roku po śmierci jej kierownika prof. Witolda Ziembickiego w 1950 roku w ośrodku wrocławskim jedynie prof. Z. Wiktor i doc. S. Szpilczyński prowadzili badania historyczno-medyczne. Młodzi lekarze interesujący się tą problematyką nie mogli jej uprawiać, ponieważ Akademia Medyczna nie dysponowała placówką, w której można byłoby uzyskać odpowiednie przeszkolenie czy tez podjąć próbę uzyskania stopni naukowych z zakresu historii medycyny.  Profesor Z. Wiktor wychodząc naprzeciw tym potrzebom studentów i lekarzy zainicjował seminaria historyczno-medyczne przede wszystkim dla tych, którzy chcieli uzyskać stopnie doktorskie w tej dziedzinie. Z czasem jednak w posiedzeniach zaczęli uczestniczyć nie tylko doktoranci, ale też pracownicy naukowi Uniwersytetu Wrocławskiego, Polskiej Akademii Nauk, a także goście zagraniczni z Czechosłowacji i NRD. Szczególne zainteresowanie pracami seminarium przejawiał prof. Józef Sajner, kierownik Zakładu Historii Medycyny w Brnie. Na seminariach referowano oryginalne i stojące na wysokim poziomie prace. Trzy z nich przedłożono Radzie Wydziału Lekarskiego AM we Wrocławiu jako dysertacje doktorskie, a ich autorzy – Waldemar Kożuszek, Józef Juzwa i Andrzej Korsak – uzyskali stopnie doktorskie.

Po śmierci prof. Z. Wiktora seminaria doktoranckie nadal były kontynuowane w bibliotece AM pod kierunkiem doc. S. Szpilczyńskiego i prof. J. Leszczyńskiego. W latach 1971-1976 trzech kolejnych uczestników seminarium uzyskało stopień doktorski: Zofia Zych, Zdzisław Traunfellner (promotor doc. S Szpilczyński) oraz Danuta Wierzbicka (promotor prof. J. Leszczyński). W latach 1962 i 1963 członkowie Oddziału  brali ponadto udział w zebraniach Sekcji Przyjaciół Historii Medycyny, która istniała w tym czasie przy Stowarzyszeniu Lekarzy Dolnośląskich. Na zebraniach tych. Które odbywały się w budynku przy ul. Kazimierza Wielkiego, przedstawiono opracowania popularnonaukowe.

Równocześnie członkowie Oddziału aktywnie uczestniczyli w zjazdach, konferencjach, pracach i uroczystościach o charakterze ogólnopolskim i międzynarodowym.

Już w dniach 9-14 czerwca 1957 roku odbył się w Warszawie VIII Zjazd Polskich Historyków Medycyny z udziałem licznych gości zagranicznych. Wśród wielu przedstawionych na zjeździe prac trzy pochodziły z Wrocławia.

W dniach 3-5 lipca 1959 roku Oddział Szczeciński zorganizował  I Regionalny Zjazd Historyków Medycyny na który przybyli wszyscy delegaci krajowych oddziałów PTHM. Członkowie Oddziału Wrocławskiego wygłosili 4 referaty.

Wydarzeniem o zasięgu międzynarodowym było zorganizowanie przez Oddział Wrocławski PTHM wspólnie z Akademia Medyczną uroczystości poświęconej jednemu z największych fizjologów minionego stulecia – Janowi Ewangeliście Purkyniemu. Znakomity uczony czeski J. E. Purkynie, przyjaciel Polaków i rzecznik jedności Słowian, był profesorem fizjologii w Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1823-1850. Na uroczystej akademii, która odbyła się w dniu 24 października 1959 r. byli obecni ministrowie zdrowia Polski, Czechosłowacji i Niemieckiej Republiki Demokratycznej oraz liczni delegaci uniwersytetów z Czechosłowacji, NRD, RFN, Wielkiej Brytanii i Francji. Po przemówieniach ministrów prof. Andrzej Klisiecki z Wrocławia nakreślił sylwetkę Purkyniego jako fizjologa, prof. Otokar Matousek z Pragi mówił o jego życiu i działalności, prof. Feliks Boenheim z Lipska  przedstawił Purkyniego jako badacza komórki, a prof. Stanisław Konopka z Warszawy omówił odgłosy prac naukowych Purkyniego w piśmiennictwie polskim. Po zakończeniu akademii otwarto wystawę poświeconą działalności naukowej i społecznej Purkyniego we Wrocławiu.

Kolejnym organizacyjnym i naukowym osiągnięciem Oddziału było zorganizowanie w dniach 18 i 19 listopada 1960 roku we Wrocławiu i Brzegu I Konferencji regionalnej PTHM, a przy tej okazji walnego zebrania PTHM. Wygłoszone na konferencji prace (10) przedstawiły aktualny stan badań historyczno-medycznych na Dolnym Śląsku.

Po dwóch latach w dniach 17-24 września 1962 roku Zarząd Główny zorganizował w Warszawie i w Krakowie XVIII Międzynarodowy Kongres Historii Medycyny, na który przyjechało ponad 200 delegatów z Europy, obu Ameryk, Afryki i Azji. Wrocławianie przedstawili na Kongresie sześć referatów.

Z kolei w dniach 21-23 października 1964 roku pod auspicjami Akademii Medycznej, Uniwersytetu Wrocławskiego i Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego odbyło się we Wrocławiu II Międzynarodowe Sympozjum Purkyniowskie ( I Sympozjum takie sympozjum miało miejsce w Halle w NRD w dniach od 31 października do 1 listopada 1959 r.). Oddział wziął czynny udział w jego organizacji. W obradach wzięli udział przedstawiciele pięciu krajów: Polski, Czechosłowacji, NRD, RFN i Szwecji. Wszyscy uczestnicy otrzymali wówczas medal Purkyniowski, wybity staraniem Towarzystwa Numizmatycznego  w Opawie i Oddziału Wrocławskiego PTHM. Propozycje wybicia tego medalu numizmatycy czechosłowaccy przedstawili jeszcze w 1960 roku sugerując, aby awers przedstawiający popiersie Purkyniego wykonał artysta czeski, natomiast rewers z odpowiednim napisem - artysta polski.  Po zawarciu odpowiedniej umowy  awers medalu wykonała M. Kucova z Opawy, rewers zaś W. Tumkiewicz z Wrocławia.

W 1966 roku z inicjatywy doc. S. Szpilczyńskiego zarząd Oddziału podjął starania o zorganizowanie we Wrocławiu muzeum historii medycyny i aptekarstwa. Uzyskano zgodę Ministerstwa Kultury i Sztuki na powołanie nowej palcówki oraz poparcie Polskiej Akademii Nauk. Doc. S. Szpilczyńśki  i dr L. Barg jako delegaci zarządu udali się kolejno do sekretariatu KW PZPR, prezydenta miasta, przewodniczącego prezydium WRN, do wydziałów zdrowia i wydziałów kultury MRN i do Towarzystwa Miłośników Wrocławia, przedstawiając wstępny plan organizacji i działalności muzeum. Proponowano, aby nowa instytucja była finansowana z budżetów rad narodowych, przemysłu farmaceutycznego i Towarzystwa Miłośników Wrocławia. Na lokalizacje muzeum wybrano dwie zabytkowe kamieniczki przy ul. Kurzy Targ. W jednej z nich znajdowała się najstarsza wrocławska apteka wymieniana w źródłach już w 1262 roku.

W dniach 24-26 września 1967 roku obył się w Poznaniu IX Zjazd PTHM. Wzięli w nim udział: prof. Z. Wiktor, doc. S. Szpilczyński,  dr L. Barg i dr Z. Domosłwski. Doc. Szpilczyński przedstawił pracę pt. Kopernikańska wizja postępu w nauce lekarskiej.

W listopadzie 1968 roku doc. S. Szpilczyński i dr W. Dzulikowski na podstawie własnych zbiorów zorganizowali wystawę pt. „Polski ekslibris medyczny na Śląsku” oraz opracowali katalog tej wystawy pod tym samym tytułem, który objął 149 reprodukcji oraz spisy właścicieli i twórców ekslibrisów.

X Jubileuszowy Zjazd Polskich Historyków Medycyny odbył się w dniach 19-21 czerwca 1969 roku w Gdańsku. Delegaci Oddziału Wrocławskiego wygłosili na nim sześć referatów. Jednym z głównych tematów poruszanych na zjeździe był stan i perspektywy rozwoju historii medycyny w Polsce.

W dniach 27 marca – 1 kwietna 1972 roku Oddział wspólnie z Polskim Towarzystwem Lekarskim i Biblioteką AM zorganizował wystawę „Polskie odznaki i medale medyczne”, która cieszyła się bardzo dużym zainteresowaniem. Na uwagę zasługuje fakt iż wystawiono na niej aż 268 eksponatów.

Zdarzały się także konferencje w terenie. III Regionalne Sympozjum Historii Medycyny odbyło się w dniach 30.09 – 1.10.1972 w Jeleniej Górze. Zorganizowanie sympozjum zostało powierzone mieszkającemu tam dr Z. Domosławskiemu. Temat  główny „Pieczątki i rozwój kultury medycznej na Śląsku” uzupełniono tematami wolnymi. Zgłoszono 21 referatów, do programu zaś włączono 17.  W tym regionalnym sympozjum uczestniczyło 250 osób z ośrodków krajowych, a ponadto prof. Stanisław Schwann, dyrektor Instytutu Historii Medycyny w Lipsku ze współpracownikami oraz prof. Józef Sajner z Brna.

W 1970 roku funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego PTHM przyjął doc. S. Szpilczyński, ulegając zapewnieniom pozostałych członków Zarządu Głównego zamieszkałych w Warszawie, że będą z nim życzliwie współpracować. Obietnice te nie zostały jednak dotrzymane, co więcej – na walnym zebraniu w dniu 10 listopada 1972 roku wysunięto przeciw doc. S. Szpilczyńskiemu oraz Oddziałowi Wrocławskiemu złośliwe i nieuzasadnione zarzuty. Zarzuty, te zostały potem odwołane, a Oddział Wrocławski przeproszono, ale doc. S. Szpilczyński zrezygnował z przewodnictwa, a prof. J. Leszczyński i dr L. Barg wystąpili z PTHM. Na walnym zebraniu Oddziału w dniu 2 grudnia 1972 roku nikt nie chciał przyjąć funkcji przewodniczącego w Zarządzie Oddziału i współpracować z Zarządem Głównym; w tej sytuacji Oddział Wrocławski zawiesił swą działalność.

Został on reaktywowany dopiero w dniu 14 października 1975 roku z inicjatywy prof. S. Szpilczyńskiego, doc. R.W. Gutta i doc. T. Heimratha. W dniu 26 stycznia 1976 roku zwołano walne zebranie, na którym wybrano nowy zarząd w składzie: doc T. Heimrath – przewodniczący, prof. S Szpilczyński – wiceprzewodniczący, dr R. Traunfellner – sekretarz, dr W. Dziulikowski skarbnik, dr Z. Domosławski i mgr W. Tomaszewska – członkowie. Do komisji rewizyjnej wybrano: dr S. Berezowskiego i dr E. Piotrowskiego. Z końcem 1976 roku dr R. Traunfellner wyjechał do Warszawy, a jego miejsce zajęła dr Danuta Nespiak. Począwszy od 1976 roku zebrania naukowe odbywały się w bibliotece Instytutu Ginekologii i Położnictwa przy ul. Chałubińskiego 3. W ciągu 1976 roku 29 osób złożyło deklaracje członkowskie ; w 1977 roku liczba członków powiększyła się i Oddział liczył 34 członków z Dolnego i Górnego Śląska oraz kilku innych ośrodków (Częstochowa, Chełmno, Leszno, Kępno).

Na kolejnym zjeździe, który odbył się w dniach 23 i 24 wrzenia 1976 roku w Szczecinie, członkowie Oddziału – prof. S Szpilczyński, doc T. Heimrath, dr D. Wierzbicka, dr A. Paluch, dr D. Nespiak i mgr J. Burhardt – wygłosili łącznie siedem referatów.

Pierwsze kontakty z zagranicznymi ośrodkami historii medycyny i ich przedstawicielami podjęto po wojnie dopiero w 1957 roku na VIII Zjeździe Polskich Historyków Medycyny. W zjeździe wzięli udział liczni goście z krajów socjalistycznych i kapitalistycznych, co umożliwiło szeroką wymianę poglądów i nawiązanie współpracy z zagranicznymi instytucjami i uczonymi prowadzącymi badania historyczno-medyczne.

W XVI Kongresie Międzynarodowego Towarzystwa Historii Medycyny, który miał miejsce w Monpellier w dniach 22-28 września 1958 roku, uczestniczył doc. S. Szpilczyński. Został on wówczas wybrany do zarządu i powołany do komisji archiwalnej. Do 1973 roku był przedstawicielem krajowym w zarządzie Towarzystwa , od 1972 do 1976 roku pełnił funkcje wiceprzewodniczącego. W tym czasie do Międzynarodowego Towarzystwa Historii Medycyny zostali przez niego wprowadzeni następujący członkowie z Polski: doc. dr hab. Tadeusz Brzeziński, doc. dr hab. Romuald Wiesław Gott, doc. dr hab. Marcin Łyskanowski, doc. dr hab. Jerzy Strojnowski, dr hab. Roman Talewski.

Prof. S. Szpilczyński brał udział w kolejnych kongresach Międzynarodowego Towarzystwa Historii Medycyny: w XX (Berlin 1966), w  XXI (Siena 1968), XXIII (Londyn 1972), XXIV (Budapeszt 1974) i w XXV (Quebec 1976). W 1961 roku został powołany do Niemieckiego Towarzystwa Historii Medycyny, Przyrodoznawstwa i Techniki (RFN), w 1965 roku do Międzynarodowej Akademii Historii Medycyny oraz do Niemieckiego Towarzystwa Historii Nauki (RFN), a w 1974 roku został honorowym członkiem Węgierskiego Towarzystwa Historii Medycyny. Od 1967 roku uczestniczył w jury międzynarodowej nagrody „Złotego Eskulapa”, przyznawanej co dwa lata wybitnym historykom medycyny.

Doc. S. Szpilczyński wielokrotnie w latach 1958-1976 wyjeżdżał za granice jako uczestnik zjazdów i konferencji narodowych towarzystw historyczno-medycznych (do Francji, Anglii, ZSRR, Holandii, Danii, Austrii, RFN, NRD, Węgier i Czechosłowacji), wygłaszając przy tej okazji odczyty i referaty naświetlające powiązania medycyny polskiej z powszechną historia medycyny. Problematykę historyczno-medyczną przedstawiał tez na Forum Międzynarodowego Towarzystwa Historii Nauki w 1959 roku na IX Kongresie (Barcelona – Madryt), w 1968 na XII Kongresie w Moskwie.

Prof. Z. Wiktor był klinicystą dlatego znacznie mniej czasu mógł poświęcać na badania historyczno-medyczne i na udział w pracach zagranicznych towarzystw naukowych. Na przełomie lat 1958 i 1959 odwiedził zakłady historii medycyny we Fryburgu, Frankfurcie nad Menem, Moguncji, Kopenhadze, Lund i w Sztokholmie. W 1959 roku uczestniczył w I Sympozjum Purkyniowskim zorganizowanym w dniach od 31 października do 1 listopada przez Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina w Halle. W toku obrad powołano Komisję Purkyniowską złożoną z przedstawicieli Polski (Z. Wiktor), Czechosłowacji (O. Matousek), i NRD (R. Zaunick), której zadaniem miało być organizowanie badań nad działalnością J.E Purkyniego i przedstawianie wyników tych badań na sympozjach naukowych kolejno w każdym z współpracujących krajów.

II Sympozjum Purkynowskie odbyło się w 1964 roku w Warszawie przy bardzo aktywnym udziale prof. Z. Wiktora, który był przewodniczącym komitetu organizacyjnego.  Kolejne trzecie sympozjum miało odbyć się w Pradze, ale nie doszło do skutku, a Komisja Purkyniowska po śmierci prof. R. Zaunicka i prof. Z Wiktora nie została reaktywowana.

Należy podkreślić, że wszystko to, co w latach 1957-1977 w Oddziale Wrocławskim zostało wykonane powstało dzięki umiłowaniu nauki i historii medycyny przez niewielkie grono entuzjastów.

Oto ich nazwiska (daty oznaczają przynależność do Oddziału Wrocławskiego):

prof. Zygmunt Albert

Wrocław

1975

prof. Rudolf Arend

Wrocław

1957-1958

dr Adam baron

Wrocław

1971-1977

dr Leszek Barg

Wrocław

1957-1972, 1977

dr Stanisław Berezowski

Opole

1972

lek. Mikołaj Białowąs

Strzelin

1957

lek. Antoni Bienias

Oława

1962-1975

mgr Jerzy Burhardt

Wrocław

1975

dr Ksawery Cieszyński

Wrocław

1957-1965

prof. Zofia Czeżowska

Wrocław

1957-1963

dr Zbigniew Domosławski

Jelenia Góra

1957

dr Wiktor Dziulikowski

Wrocław

1975

dr Ryszard Ergetowski

Wrocław

1970

Barbara Gajos

Wrocław

1975

lek. Eustachiusz Godula

Osowiec

1972

doc. Stanisław Gruszka

Wrocław

1967

lek. Teresa Grzegorczyk-Skibińska

Karpacz

1970

doc. Tadeusz Heimrath

Wrocław

1967

Lek Przemysław Hirowski

Wrocław

1957-1962

lek. Józef Jabłoński

Kępno

1975

doc. Stanisław Jakubowski

Opole

1975

prof. Wiktor Jankowski

Wrocław

1975

lek. Antoni Jonecko

Zabrze

1971-1975

lek. Urszula Jonecko

Zabrze

1971-1975

doc. Jan Jodłowski

Wrocław

1957-1963

lek. Olga Joszpa

Wrocław

1957-1958

lek. Jerzy Jurkiewicz

Wrocław

1971-1975

dr Józef Juzwa

Bytom

1971-1975

prof. Józef Kaniak

Wrocław

1958-1962

dr habil. Czesław Kempisty

Wrocław

1975

prof. Stefan Koczorowski

Wrocław

1957

lek. Leon Korc

Opole

1972

Norbert Klichta

Kuźnia Raciborska

1957-1964

dr Andrzej Korsak

Wrocław

1960-1971

dr Waldemar Kożuszek

Wrocław

1960-1970

mgr Maria Kruczkiewicz

Wrocław

1962-1963

mgr Eugeniusz Kruza

Zawadzkie

1975

doc. Henryk Kuś

Wrocław

1957-1975

prof. Józef Leszczyński

Wrocław

1970-1972

prof. Henryk Makower

Wrocław

1957-1964

prof. Henryk Mierzecki

Wrocław

1957-1958

dr Danuta Nespiak

Wrocław

1975

prof. Czesław Nizankowski

Wrocław

1975

dr Jarosław Wit-Opatrny

Wrocław

1962-1972

dr Adam Paluch

Wrocław

1975

prof. Tadeusz Pawela

Wrocław

1957-1965

dr Eugeniusz Piotrowski

Wrocław

1975

dr Jerzy Ptasiński

Kielce

1970-1975

prof. Eugeniusz Rogalski

Wrocław

1975

dr Henryka Romańska

Wrocław

1975

prof. Adam Rosławski

Wrocław

1957-1963

dr  Czesław Słomski

Wrocław

1958-1962

dr Jan Smereka

Wrocław

1975

doc. Zbigniew Stuchly

Wrocław

1957-1969

prof. Stanisław Szpilczyński

Wrocław

1957

dr Edmund Szlenkier

Wrocław

1960-1962

ks. dr Alfred Świerk

Wrocław

1960-1962

lek. Wanda Terlecka

Częstochowa

1975

mgr Wanda Tomaszewska

Wrocław

1957

dr Zdzisław Traunfellner

Wrocław

1972

dr Edmund Waszyński

Leszno

1975

dr Danuta Wierzbicka

Gliwice

1970

Prof. Zdzisław Wiktor

Wrocław

1957-1970

lek. Henryka Wróbel

Wrocław

1957-1963

abs. med. Halina Wybultowa

Wrocław

1957-1965

lek. Eustachy Zuber

Wrocław

1964-1970

dr Zofia Zych

Chełmno

1970

dr Kazimierz Żurawski

Wrocław

1957-1959



Tekst zaczerpnięty z opracowania dr. Leszka Barga
 „Historia Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny”
Wydawnictwo Akademii Medycznej we Wrocławiu 1977